Mijn hart in Rossum - Marielle Oosterbroek

Waarom ligt je hart in Rossum?

Leuk feitje is dat ik een blog mag schrijven met deze titel, zittend met een kopje koffie, op een camping op Rab, Kroatië.

Maar juist vanaf deze plek kan ik misschien beter antwoord geven op de vraag waarom mijn hart in Rossum ligt.

Rossum geeft me vaak het gevoel van een groot nest. Het voelt voor mij vertrouwd; ik ben er immers geboren en getogen. Ben zelfs voor mijn studie het huis niet uit gegaan. Want Enschede, dat was met mijn Puch en later met de auto ook goed te doen toch? Ik had wel op kamers gewild, maar zag ook in dat de noodzaak er niet echt was.

Als klein meisje ging ik op de fiets naar school, eerst met de buurkinderen die ouder waren als wij, later namen wij de jongere buurkinderen weer mee. Je let op elkaar, kent elkaar, zorgt voor elkaar.

Op een dag in september, fietste ik het schoolplein af en werd ik geroepen door ‘Schepers M’rie’. Doe bis toch van Bosch? Kom is eff’n kiek’n. Dien opa steet in de kraant. Ik van de fiets af en met Marie mee naar haar krantendepot. En inderdaad, daar stond een artikel in de krant van opa Bosch, die op dat moment 90 jaar werd. Dat was ook het moment dat ik besefte dat mensen weten wie je bent. Regelmatig kwam de vraag: bis doe van ’n schiller of van ’n boer? Ik was van ‘’n boer’. Het gaf mij toen een veilig en vertrouwd gevoel.

Zonder dat het een doel op zich was, konden we jaren later ons huis bouwen in Rossum.  Dat deel van Rossum bleek echter onder de Drie Eenheid parochie te vallen. We konden ons daar uit laten schrijven zodat we echte Rossumers konden blijven (ik) en worden (Patrick).

Pas geleden bleek  eens te meer dat het wonen in een dorp waarin de mensen je kennen, je ook kan steunen als dat nodig is: je zoon gaat naar de winkel waar hem meteen gevraagd wordt hoe het thuis gaat. Dat geeft een goed gevoel. Je voelt je gezien.

Over noaberschap hoef ik het hier niet eens te hebben, dat is in onze buurt een vanzelfsprekendheid. En ik denk dat ik dan voor meerdere buurten in Rossum kan spreken. We lopen de deur niet plat, maar als er hulp nodig is, dan zijn we er voor elkaar!

Oh, nog één reden waarom mijn hart in Rossum ligt is de prachtige natuur. Op woensdag gaan we bv met de loopgroep op pad. Het maakt niet uit welke kant we op gaan, het is overal mooi!

Ik kan nog veel meer redenen beschrijven waarom mijn hart in Rossum ligt maar het gaat hier om een blog, niet om een boek.

Nou, de koffie is op, de zon intussen ook! We hebben nog een weekje vakantie voor de boeg maar ik ben nu al benieuwd welke Rossumer we als eerste treffen als we straks weer thuis komen!